Czy wiedziałeś że różne osoby wykorzystują różne sposoby leczenia? Jedni biorą tabletki , drudzy używają strzykawek, a jeszcze inni po prostu stosują odpowiednią dietę! To nie dlatego, że można wybrać sposób leczenia ale dlatego że cukrzyca dzieli się na typy, które można leczyć na różne sposoby!

Jak wygląda życie z cukrzycą?

     Rano, gdy tylko wstanę, sięgam po glukometr. Badam poziom cukru i idę do kuchni. Moja mama zazwyczaj przygotowuje mi śniadanie z doczepioną karteczką informującą mnie ile wymienników węglowodanowych (WW) i wymienników białkowo-tłuszczowych (WBT) posiada moja porcja. Bardzo przydatnym przedmiotem w życiu diabetyka jest waga. Prosta, mała, kuchenna, na której możemy zważyć produkty, które zamierzamy zjeść. Ta informacja jest nam potrzebna do przeliczenia własnie ile wymiennikow znajduje się w danym posiłku. Np. 20g chleba to 1WW; 200g banana to ok. 4WW albo 50g lodów śmietankowych to 1WW. Podobnie jest z WBT - 250g jogurtu naturalnego to 1WBT lub 140g awokado to 2WBT. Po zapoznaniu się z karteczką, wyciągam pompę i odpowiednio przeliczam ilość wymaganej insuliny. U każdego chorego dawka potrzebnej inuliny będzie inna, ze względu na wiek, wagę, hormony i porę dnia. W moim przypadku rano jest to 1,2j na każdy 1WW. Na śniadanie składające się z 4,5WW muszę sobie podać 5,4j.

     Po śniadaniu, nadchodzi szkoła. Dwie godziny po śniadaniu należy sprawdzić poziom cukru, przyjmując, że niestety rano pomyliłem się w obliczeniach i mój cukier to 210. W tej sytuacji muszę podać sobie odpowiednią ilość insuliny, aby sprowadzić cukier do normy. W normalnej sytuacji podałbym 2j, jednak muszę wziąć pod uwagę to, że zaraz rozpoczynam lekcję WF-u co związane jest z intensywnym ruchem. Decyduję się wtedy podać sobie tylko 1j tak aby przed rozpoczęciem lekcji WF-u miał odpowiedni cukier do ćwiczeń. Będąc już w szatni, sprawdzam cukier, jest 160. Idealny cukier, aby ruszając się zbić go. Zawsze na WF biorę ze sobą soczek, tak na wszelki wypadek, gdyby w sytuacji gwałtownego spadku cukru miał coś czym mogę się poratować. Oczywiście moi najbliżsi przyjaciele oraz nauczyciel doskonale wiedzą o mojej sytuacji i co zrobić w sytuacji kryzysowej.

     Po wysiłku fizycznym czas na kolejny pomiar. 110, idealnie i akurat pora drugiego śniadania. W kanapkach zazwyczaj mam 3WW, więc podaję 4,5j. Dwie godziny mijają w momencie, gdy wracam do domu, tym razem wyliczenia okazały się trafne i poziom cukru wynosi 90. Jem obiad, wychodzę ze swoim psem, odrabiam lekcje i jeśli jest to dzień treningu to po południu wybieram się na basen. Przed wyjściem na basen oczywiście mierzę cukier, przed treningiem pływackim staram się mieć około 200, gdyż na pewno jest to większy wysiłek niż na WF-ie, więc cukier szybciej spadnie. Na basenie oczywiście mam ze sobą soczki. Po pływaniu cukier zazwyczaj jest idealny (od 80 do 110).

     Przed pójściem spać ZAWSZE należy sprawdzić swój cukier. Jeśli jest w normie, to spokojnie mogę isć spać, jeśli jest za wysoki, podaję odpowiednią ilość insuliny i za 2 godziny nastawiam budzik, aby sprawdzić czy został wyrównany. Dobrym nawykiem jest trzymanie na stoliku nocnym czegoś słodkiego np. soczku czy wafelka w razie, gdybym w nocy obudził się z niedocukrzeniem, żeby od razu mieć coś pod ręką.

Insulina to hormon produkowany w trzustce człowieka, wpływa na komórki, zwiększając transport glukozy do wnętrza komórek i obniżając poziom glukozy we krwi. Pozwala utrzymać poziom cukru w normie, czyli ok. 80 do 120 mg. Insulina została odkryta ponad 80 lat temu przez dwoch kanadyjskich naukowców Fredericka Bantinga i Charlesa Besta, za to osiągnięcie zostali oni wyrożnieni Nagrodą Nobla.

Podawanie insuliny w postaci tabletek jest nieskuteczne, gdyż jest ona trawiona w układzie pokarmowym i nie spełnia swojego zadania, więc jedynym skutecznym sposobem na przyjmowanie insuliny jest podawanie jej przez igłę, wielu ludzi ma pewne obawy związane ze strzykawką, jednakże obecnie używany sprzęt spełnia swoje zadanie praktycznie bezbolesnie. Stosuje się do tego ampułki, peny i pompy insulinowe, które automatycznie dozują dawki insuliny.

Obecnie najczęściej stosuje się insulinę ludzką. Do jej produkcji służy bardzo nowoczesna technologia wykorzystująca metody inżynierii genetycznej. Insulinę produkują różne mikroorganizmy na podstawie informacji pochodzącej z ludzkiego genu odpowiedzialnego za jej budowę. Jej skład aminokwasowy jest identyczny, jak insuliny produkowanej przez trzustkę człowieka. Insuliny otrzymywane z trzustek wieprzowych i bydlęcych były przez kilkadziesiąt lat podstawą insulinoterapii, obecnie właściwie nie są już stosowane.

Wyróżnia się następujące typy insuliny:

Krótko działająca insulina – rodzaje insuliny o krótkim czasie działania należy wstrzykiwać sobie 30 minut lub tuż przed posiłkiem. Taki rodzaj insuliny wykazuje najsilniejsze działanie w czasie 1 do 3 godzin po dostaniu się do organizmu. Działa przez 8 godzin.

Insulina o pośrednim czasie działania – wymaga porządnego wstrząśnięcia przed podaniem. Działa przez całą dobę. Jest najsilniejsza między 4 a 12 godziną po wstrzyknięciu.

Insulina o długim czasie działania – jest aktywna ponad 24 godziny.

Glukometry to przenośne aparaty do pomiaru poziomu glukozy. Aby dokonać pomiaru należy pobrać kroplę krwi z opuszka palca. Po kilku sekundach, dzięki zastosowaniu paska magnetycznego lub odczynników chemicznych na wyświetlaczu pojawia się wynik.

Glukometry są niezwykle ważne dla chorych na cukrzycę, ponieważ ułatwiają im sledzenie poziomu glukozy we krwi, przez co łatwiej jest im dostosować poziom wstzrykiwanej insuliny.